«Ψωμί, ελιά και Κώτσο…!» Αποτέλεσε το κεντρικό σύνθημα της φιλοβασιλικής παράταξης στο δημοψήφισμά του 1920… Πόσο τυχαίο ήταν?
Η ελιά (Ελαία, Olea) είναι γένος της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae). Υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς, ενώ οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που την καλλιέργησε στον ευρωπαϊκό χώρο.
Η ελιά είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και θαυμάσια πηγή των πολύτιμων μονοακόρεστων λιπαρών. Παρέχει φυτικές ίνες και είναι σημαντική πηγή της βιταμίνης Ε, που αποτελεί ένα φυσικό αντιοξειδωτικό επιβραδύνοντας τις αλλοιώσεις των κυτταρικών μεμβρανών.
Τα μονοακόρεστα λιπαρά σε συνδυασμό με τις τοκοφερόλες (βιταμίνη Ε) διαθέτουν σπουδαίες αντιοξειδωτικές ιδιότητες, προσφέροντας προστασία από τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τα εγκεφαλικά επεισόδια και τον καρκίνο.
Οι φαινολικές ενώσεις που περιέχονται (ολευρωπαΐνη και τυροσόλη), ασκούν εξίσου ευεργετική επίδραση στην καρδιαγγειακή λειτουργία.
Η ελιές στην πραγματικότητα δεν παρέχουν πολλές θερμίδες. Οι 10 μικρές ελιές ή 6 μεγάλες παρέχουν περίπου 45-50 θερμίδες. Οι θερμίδες αυτές είναι ελάχιστες και ταυτόχρονα μπορεί να σκεφτεί κανείς την πολύ σημαντική επίδραση των μονακόρεστων λιπαρών στη βελτίωση της ινσουλινοευαισθησίας και στην αποτελεσματική διαχείριση του μεταβολισμού των απλών υδατανθράκων (γλυκόζη).
Οι ελιές αποτελούσαν για πολλά χρόνια το δημοφιλέστερο κολατσιό των αγροτικών πληθυσμών της Μεσογείου, συνοδεύοντας τα λαδερά φαγητά, τις σαλάτες και πολλά ορεκτικά. Είναι η απόλυτη ελληνική «υπερτροφή» και έτσι όλοι θα πρέπει να καταναλώνουν σχεδόν καθημερινά ελιές.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι 10 ελιές πριν από το γεύμα μπορούν να μειώσουν την όρεξη κατά 20%, λόγω των μονοακόρεστων λιπαρών που περιέχουν. Παράλληλα επιβραδύνουν την πέψη και στέλνουν σήματα κορεσμού στον εγκέφαλο. Βοηθούν επίσης το σώμα στην παραγωγή της αδιπονεκτίνης, μίας ορμόνης που συμβάλει στην αύξηση της οξείδωσης (καύσης) του λίπους.
Συνεπώς, η μέτρια κατανάλωση ελιών στα πλαίσια μίας ισορροπημένης διατροφής αποτελεί σύμμαχο στην ομορφιά και στην ανθρώπινη υγεία.
